Κείμενο: Χάρης Πουρουζίδης
Φωτογραφία Εξώφυλλου: Σωτήρης Τζουμέρκας
Κάπου στο Δέλτα Αξιού, στο Καλοχώρι, ατενίζοντας το χάραμα βρέθηκα να συλλογίζομαι συμβολισμούς. Βρέθηκα να αναπνέω την ανατολή του ήλιου που γυαλοκοπούσε χρυσοκόκκινη στα νερά του Θερμαϊκού. Κι ενώ θα έπρεπε να ψάχνω για το κάδρο μου μέσα στο οφθαλμοσκόπιο της μηχανής, η ηρεμία της ψυχής μου μου ψιθύριζε να αφουγκραστώ το περιβάλλον. Τη Ζωή στο Δέλτα. Το Δέλτα της Ζωής. Τον αέναο κύκλο της επιβίωσης, που γεννά η πείνα, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Κι αναρωτιόμουν πως γίνεται ένας τόπος που σφύζει από ζωή να είναι τόσο ήρεμος και ήσυχος. Και κατάλαβα ότι η ουσία της ζωής είναι η γαλήνη, η οποία δίνει στο πέρασμα μας το στήριγμα που χρειαζόμαστε για να συνεχίσουμε.
“Θα σε συναντήσω στο Δέλτα, όπου τα ποτάμια τρέχουν προς τη θάλασσα”. Θυμήθηκα αυτόν τον στίχο και στο μυαλό μου είδα τη ζωή που τρέχει ασταμάτητα σαν το ποτάμι της αράδας για να καταλήξει στο απέραντο και στο άγνωστο. Στο Δέλτα, που το σημάδι του στα μαθηματικά συμβολίζει την αλλαγή, εκεί αλλάζει και η ζωή. Εκεί ωριμάζει, εκεί είναι πλέον γεμάτη και με μια σπρωξιά μεταμορφώνεται σε κάτι άλλο. Τούτα τα μέρη λες και φτιάχτηκαν για να σε κάνουν να σκέφτεσαι διαφορετικά. Κι όπως έχω γράψει κι κάπου αλλού στο παρελθόν «η ζωή ξεδιπλώνεται μπροστά μας με μυριάδες μονοπάτια για να επιλέξουμε στην ολότητα της. Κι εμείς οδηγούμε τις μικρές μας βάρκες μέσα σε αυτά όπως ο ψαράς μέσα στο δέλτα, προχωρώντας πάντα εμπρός προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση».
Οι εικόνες, μας χαρίζονται απλόχερα με κάθε βήμα στους περιπάτους που έχουμε κάνει είτε ως ομάδα είτε μεμονωμένα στο Δέλτα του Αξιού. Οι άνθρωποι του είναι απλοί και η φύση επίπεδη μα διόλου βαρετή. Τα ζώα πολυποίκιλα, σμίγουν μεταξύ τους ερχόμενα από τα τρία σημεία του κόσμου, τη γη, το νερό και τον αέρα. Κι όλα μοιάζουν να ζουν σε μια αρμονία μεταξύ τους. Κι εμείς σε κάθε επίσκεψη μας στο Δέλτα βρίσκουμε κάτι διαφορετικό που θα μιλήσει στη μούσα μας και θα μας ωθήσει να φτιάξουμε εικόνες. Τι άλλο να ζητήσει κανείς από ένα τέτοιο μέρος;
