Κείμενο: Δημοσθένης Σεϊταρίδης
Φωτογραφία Εξώφυλλου: Σωτήρης Τζουμέρκας

Καθώς απολαμβάναμε τον παγωμένο ζύθο μας στην “έδρα” της Pixelscape, κάποιος έριξε την πρόταση να κάνουμε μια φώτοβόλτα στον Δυτικό Όλυμπο. Κι άμα μπει η ιδέα άλλο που δε θέλει η παρέα! Έτσι με συνοπτικές διαδικασίες, έγιναν οι κατάλληλες προετοιμασίες σε εξοπλισμό και εφόδια και Κυριακή ξημερώματα ξεκινήσαμε για τη δυτική πλευρά του Ολύμπου, τη λιγότερο γνωστή με τις απίστευτες ομορφιές και τα γραφικά χωριά. Τα συστατικά μας: η καλή παρέα , το έξυπνο χιούμορ και η γνωστή διαφωνία των μελών μας, Canon ή Νikon; Fuji ή Pentax; Πρώτη στάση μας το Πύθιο, ένα βλαχοχώρι χτισμένο στη νοτιοδυτική πλευρά του  Ολύμπου σε υψόμετρο 720μ. Στην αρχαιότητα αποτέλεσε μαζί με τη Δολίχη και τον Άζωρο την Περραιβική Τρίπολη την πρώτη εν Ελλάδι Αμφικτιονία μια ομοσπονδία δηλαδή αρχαίων ελληνικών πόλεων κρατών, με κέντρο ένα ιερό κοινής λατρείας.

Δημοσθένης Σεϊταρίδης

Διασχίζουμε το χωριό και ανηφορίζουμε ψηλά στον Όλυμπο σε ένα κακοτράχαλο χωματόδρομο για να ανακαλύψουμε τις σπηλιές στις οποίες βρίσκονται τα 2 βυζαντινά ασκηταριά. Το πρώτο, του Τιμίου Σταυρού, αποτελείται από το ναΐσκο, το νάρθηκα, τα κελιά και άλλους χώρους. Σύμφωνα με την επιγραφή το κτίσμα και οι τοιχογραφίες χρονολογούνται στα 1339. Αφού το φωτογραφίζουμε βγαίνουμε από αυτό γοητευμένοι και ανηφορίζουμε με τα πόδια στο  βουνό αναζητώντας και το 2ο ασκηταριό το οποίο και ανακαλύπτουμε μετά από λίγο. Ο ναΐσκος βρίσκεται μέσα σε ένα ευρύχωρο σπήλαιο καταγραφο με ωραίες αγιογραφίες. Δίπλα του σε φυσική εσοχή που σχηματίζει ο βράχος βρίσκουμε τα κελιά των μοναχών. Συνεχίζουμε τη φωτοβόλτα μας και κατεβαίνουμε πάλι στο χωριό για να φωτογραφίσουμε την Παναγία Θεοτόκου (1638) με τις εξαιρετικές αγιογραφίες, το υπέροχο ξύλινο τέμπλο και το μοναδικό κυκλικό καμπαναριό στα Βαλκάνια.

Δεύτερη στάση η τεχνίτη λίμνη Καλλιθέας στα ήρεμα νερά της οποίας  καθρεπτίζεται ο Όλυμπος. Καταλαμβάνει έκταση 26 στρ. περίπου και βρίσκεται στο ανατολικό άκρο του ομώνυμου οικισμού. Περιμετρικά αναπτύσσεται στενή ζώνη με παρόχθια βλάστηση από καλάμια και βούρλα. Εκεί η παρέα μας χωρίζεται για λίγο καθώς ο καθένας μας εντυπωσιασμένος από την φυσική ομορφιά του τοπίου αναζητεί το καλύτερο δυνατό κάδρο . Οι φωτογραφικές μηχανές παίρνουν φωτιά και για μισή ώρα ο καθένας μας βρίσκεται σε καλλιτεχνικό πυρετό. Συνεχίζουμε ακούραστοι την εξόρμηση μας και σιγά αλλά σταθερά κερδίζουμε υψόμετρο σκαρφαλώνοντας  στις δυτικές πλαγιές του Ολύμπου.

Σύντομη στάση στην λίμνη Σπαρμού και στο ομώνυμο μοναστήρι και συνεχίζουμε ακάθεκτοι για το Κέντρου Εκπαιδεύσεως Ορεινού Αγώνα Χιονοδρόμων (ΚΕΟΑΧ) στις Βρυσοπούλες σε υψόμετρο1820 μ. για να φωτογραφίσουμε χιονισμένα τοπία. Στα μέσα της διαδρομής μας περίμενε μια έκπληξη, χιόνι! Αρκετό χιόνι! Συνεχίζοντας την πορεία μας δεύτερη έκπληξη, τα άγρια άλογα του Δυτικού Όλυμπου! Απόγονοι αλόγων που αντικαταστάθηκαν από μηχανήματα και αφέθηκαν στην τύχη τους στο βουνό, σχηματίζουν πλέον μεγάλα κοπάδια και καλπάζουν ελεύθερα στις πλευρές του Δυτικού Ολύμπου. Άγρια και περήφανα άτια μας κοιτούν αρχικά καχύποπτα και μόλις καταλαβαίνουν ότι δεν αποτελούμε για αυτά απειλή, ηρεμούν και μας προσφέρουν υπέροχα κλικ! Στο τέλος της διαδρομής μας περιμένει και τρίτη έκπληξη, αυτή τη φορά όμως δυσάρεστη. Ημέρα Κυριακή και οι πίστες του Κ.Ε.Ο.Α.Χ. άδειασαν από καταδρομείς και γέμισαν από πολίτες που απολαμβάνουν το σκι στο παχύ χιόνι. Απογοητευμένοι από την κοσμοπλημμύρα παίρνουμε το δρόμο της επιστροφής. Αποφασίζουμε να μη γυρίσουμε από τον ίδιο δρόμο αλλά να βγούμε ξανά στην Πιερία μέσω Παλιάς Λεπτοκαρυάς. Τελευταία στάση η Καρυά Ολύμπου, ένα μικρό, αλλά όμορφο και ζωντανό χωριό σε υψόμετρο 950 μέτρων, στην αγκαλιά των νότιων πλαγιών του Ολύμπου . Ένα ξέφωτο με πηγή νερού και κιόσκι στην καρδιά του δάσους αποτέλεσε το ιδανικό σημείο για το γεύμα μας . Τσίπουρο και μεζέδες είχαν την τιμητική τους και αφού αναπληρώσαμε δυνάμεις, ξεκίνησαν οι διαφωνίες μας αρχικά για το τσίπουρο, με ή χωρίς γλυκάνισο; Και στη συνέχεια Canon ή Νikon; Fuji ή Pentax ;