Οι αραιοί ήχοι πριν την αυγή μας τύλιξαν, πέντε στο σύνολο, καθώς φορτώναμε τον εξοπλισμό μας. Ο προορισμός γνωστός μα διόλου ευκαταφρόνητος. Μπροστά μας ξεδιπλώνεται μια διπλή εξερεύνηση της ιστορίας και της σύγχρονης ζωής πέρα από τα σύνορα στη Βόρεια Μακεδονία και πίσω στην Ελλάδα. Ο αέρας δονούταν από την ήσυχη προσμονή των καλλιτεχνών που επρόκειτο να συναντήσουν τη μούσα τους.

Πρώτη στάση, η Bitola, μας υποδέχτηκε με την απαλή, αιθέρια λάμψη της χρυσής ώρας. Καθώς ο ήλιος ανέβαινε, βάφοντας τις νεοκλασικές προσόψεις της πόλης σε αποχρώσεις βερύκοκου και χρυσού, ο φακός άρχισε να ζωντανεύει. Κάθε κλικ του κλείστρου αποτύπωνε μια φευγαλέα στιγμή: την επιβλητική αξιοπρέπεια των κτηρίων λουσμένων στο αναδυόμενο φως, τον αβίαστο ρυθμό των ανθρώπων που περπατούσαν στον κεντρικό πεζόδρομο με τις σιλουέτες τους να απλώνονται μακριές και λεπτές. 

Το Τζαμί της Παλιάς Αγοράς και οι πανύψηλοι μιναρέδες του στέκονταν φρουροί, ένα διαχρονικό ορόσημο ενάντια σε έναν σύγχρονο ουρανό. Επικεντρωθήκαμε στις περίτεχνες λεπτομέρειες της αρχιτεκτονικής του 19ου αιώνα, τις χαριτωμένες γραμμές και τη ξεθωριασμένη αίγλη που μιλά σιωπηλά για μια περασμένη εποχή. Ο ποταμός, μια ασημένια κορδέλα που έκοβε την πόλη στη μέση, προσέφερε με τη ροή του μουσική στα αυτιά και ζωή στα ξεχασμένα νεοκλασικά της παλιάς εμπορικής γειτονιάς των Ελλήνων. Για ώρες, περιπλανηθήκαμε στους δρόμους, απαθανατίζοντας την πολύχρωμη ταπετσαρία της πόλης καθώς μεταβαλλόταν από την ήσυχη πρωινή ατμόσφαιρα στην πολυσύχναστη ενέργεια του πρώιμου απογεύματος.