Επιλογή θέματος: Δημοσθένης Γαρατσίδης
Κείμενο: Δημοσθένης Σεϊταρίδης
Το μέλος της ομάδας μας Δημοσθένης Γαρατσίδης επέλεξε την έννοια «πίστη» για τη θεματική του Φεβρουαρίου, χρησιμοποιώντας μάλιστα και ένα απόσπασμα από το αγαπημένο του:
Αθήνα: Εστία, 1974
Διαβάζοντας το απόσπασμα και παρατηρώντας αυτή τη μικρή λέξη με πέντε μόλις γράμματα, άρχισαν διάφορες σκέψεις να περνούν από το μυαλό όλων μας θέτοντας συνάμα πολλά ερωτήματα!
Αναρωτιόμαστε η πίστη τι είναι;
Είναι αξία; Eίναι συναίσθημα; Είναι κατάσταση;
Πραγματικά δε ξέρουμε. Οι απόψεις πολλές μα συμφωνούμε όμως όλοι ότι η πίστη εκπληρώνει τη λειτουργία της απεριόριστης δύναμης κινητοποίησης μαζών σε διάφορους τομείς. Για τον Θεό, για τον Βασιλιά, για την Επανάσταση κλπ. Αναγνωρίζουμε ότι η πίστη συχνά δίνει τη «λύση» σε δυσκολίες ή προβληματισμούς μας χωρίς απαραίτητα να υπάρχει χειροπιαστή απόδειξη ότι αυτό που πιστεύουμε υπάρχει ή θα συμβεί στην πραγματικότητα.
Είναι συνυφασμένη με την ελπίδα είτε συνειδητά είτε ασυνείδητα. Την ελπίδα για την επίτευξη του επιθυμητού και του αίσιου. Είναι η ευχή μας, αυτό που θέλουμε να συμβεί, η έκφραση των πιο βαθιών επιθυμιών μας. Αποτελεί μία προσπάθεια να «καλοπιάσουμε» το άγνωστο και να θέσουμε υπό έλεγχο την ανασφάλεια του μέλλοντος. Ειδικότερα στα πλαίσια της θρησκείας , η έννοια της πίστης ταυτίζεται με τη βεβαιότητα της ύπαρξης ενός ανώτερου όντος, του Θεού. Αν και η πίστη αυτή προέρχεται από τον χώρο του υπερφυσικού, διάφοροι φιλόσοφοι επιχείρησαν κατά καιρούς να αποδείξουν την ύπαρξη του υπέρτατου όντος. Η απόδειξη αυτή για να θεωρηθεί γνωστικά έγκυρη θα πρέπει να προέρχεται είτε από τη λογική, είτε από την εμπειρία. Επειδή όμως η εμπειρία δεν μπορεί να εφοδιάσει τον φιλόσοφο με αποδεικτικά επιχειρήματα δεδομένου ότι κανείς ποτέ δεν συνάντησε τον Θεό στην καθημερινή ζωή, πολλοί ήταν οι φιλόσοφοι εκείνοι που προσπάθησαν να αποδείξουν την ύπαρξη του Θεού με λογικά επιχειρήματα..
Ο όρος πίστη όμως δεν χρησιμοποιείται μόνο για να περιγράψει το σύνολο των ισχυρισμών που αντιλαμβάνεται μια θρησκεία ή τις θεμέλιες παραδοχές μιας φιλοσοφίας. Χρησιμοποιείται επίσης για να περιγράψει :
– Την πεποίθηση, τη βεβαιότητα, τη σιγουριά που έχει κάποιος για κάτι (κλονίστηκε η πίστη του στην ορθότητα των απόψεών του).
– Την σταθερή προσήλωση ή ακόμη και την εμμονή κάποιου σε κάτι (αγωνίζεται με πίστη για τις ιδέες του. Τον διακρίνει βαθιά πίστη στο καθήκον).
– Την αποδοχή σε κάτι ως πραγματικό (Δε δίνω πίστη στα λεγόμενά του )
– Την εμπιστοσύνη σε κάποιον ή σε κάτι (δεν μπορείς να δώσεις πίστη σ΄ αυτόν τον άνθρωπο)
– Την οικονομική συναλλαγή που συνίσταται είτε στο δανεισμό χρημάτων είτε στην πώληση εμπορευμάτων σε τρίτους χωρίς άμεση καταβολή του αντιτίμου τους και που στηρίζεται στην εμπιστοσύνη ότι αυτός που οφείλει, έχει την ικανότητα και τη θέληση να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του
– Την αμοιβαία υποχρέωση των συζύγων να μην κάνουν εξωσυζυγικές σχέσεις.
– Στην νομική επιστήμη καλή τη πίστει δηλαδή με ειλικρίνεια, με έλλειψη δόλου. ( υπέγραψα το έγγραφο καλή τη πίστει).
– Την ταλαιπωρία , το βασανισμό κάποιου (βγάζω την πίστη κάποιου) .
Με τέτοιες σκέψεις στο μυαλό μας, προσπάθησε ο καθένας μας να προσεγγίσει φωτογραφικά και να οπτικοποιήσει έναν όρο τόσο σύνθετο όσο την πίστη. Το καταφέραμε; Αυτό θα μας το πείτε εσείς …
Δημοσθένης Γαρατσίδης
Δάνης Παπαγιαννούλης
Δημοσθένης Σεϊταρίδης
Παντελής Αϊναλής
Χάρης Πουρουζίδης
Γιώργος Τζημαγιώργης
