Φωτογραφία εξώφυλλου - Δάνης Παπαγιαννούλης
Model - Νάταλι Τσιλιακίδου
Κείμενο - Χάρης Πουρουζίδης
Εκατοντάδες εκατομμύρια έχουν περάσει το κατώφλι του. Άλλοτε με γέλια και χαμόγελα που έφταναν από το ένα αυτί στο άλλο, άλλοτε με δάκρυα στα μάτια κι άλλοτε με τρόμο για το τι θα φέρει ο προορισμός. Το δόξασαν οι απανταχού λόγιοι και καλλιτέχνες της γης από τα γεννοφάσκια του σε όλες του τις μορφές κι οι ποιητές του ‘δωσαν ονόματα ευφάνταστα σαν γράφαν τον καημό τους στα σημειωματάρια τους. Τι μουτζούρης, τι καρβουνιάρης, τι σιδερένιο άλογο, τι βέλος και άλλα πολλά έγραψαν για ελόγου του κι ο κόσμος το αγκάλιασε με όλες τι παραξενιές του.
Έτσι κι εμείς το αγαπήσαμε το τραίνο (όπως το έγραφαν παλιά) με όλες τις χαρές και τις δυστυχίες που κουβαλάει στα σιδερένια σωθικά του και όπως μάλιστα δεθήκαμε με τους ανθρώπους του Σιδηροδρομικού Μουσείο Θεσσαλονίκης, βάλαμε πρόσω ολοταχώς τη φαντασία μας να φτιάξουμε εικόνες του τραίνου και του επιβάτη. Συνοδοιπόρος σ’ αυτή την περιπέτεια η καλή μας φίλη Νάταλι Τσιλιακίδου, δέχτηκε να ποζάρει για αυτό το project της ομάδας κι έτσι ένα ηλιόλουστο Σάββατο οι πύλες του μουσείου άνοιξαν διάπλατα για άλλη μια φορά για την αφεντιά μας, με τον πρόεδρο κύριο Κώστα Πάταρα να να μας υποδέχεται ένθερμα. Ελπίζουμε οι εικόνες μας να σας «μιλήσουν».
